Omdat het vreemd is dat er een toch tot de verbeelding sprekend Russisch logboek, de Koude Oorlog speelde nog, verdwijnt uit een museum. En het nog vreemder is dat een bestuur zich daar niet druk over maakt, leek ons een Voorlopig Getuigenverhoor een goed middel om opheldering te krijgen. De getuigen worden onder ede gehoord en er zijn ook geen hoge proceskosten.
Interessant was ook de komst van een spion in functie.
De bestuursleden hadden hun verklaring zo goed voorbereid dat deze zo gelijkluidend waren dat ze zelfs onderling verwisseld konden worden. En collectief verwezen ze naar de archivaris die geen ontvangstbewijs had afgegeven, zodat zij hun handen in onschuld konden wassen.
Meer tot de verbeelding sprak de getuigenverklaring van de spion in functie, Mollema, die beweerde geen Russisch te kunnen lezen, terwijl dat bij de medewerkers van de MARID vanaf de rang van sergeant-majoor van Speciale Diensten Inlichtingendienst toch minimaal kennis moeten hebben van het Russische alfabet een vereiste is , zoals vermeld in hun eigen boek De MARID, De Marine Inlichtingendienst van binnenuit belicht, Jensen/Platje, Sdu Uitg. pag 262.
Ook verontrustend was zijn verklaring dat het logboek onleesbaar was. Dat mocht dan opgaan voor de kopieën die destijds moeite hadden met de bruine inkt op vergeeld papier, maar dat gold zeker niet voor het origineel. En dat de Marine niet beschikte over deskundigheid om ook maar enige informatie uit het boek te kunnen opmaken. Terwijl bij de ontvangst verklaard was dat de MARID al blij was met een verfsplinter van een Russisch schip. En vermelde coördinaten in het logboek eenvoudig door een onderwijzer met een Bosatlas te traceren waren tot Gunza Kabolo, een Angolese haven in de tijd dat er daar een oorlog uitgevochten werd door o.a. Cubaanse en Zuid-Afrikaanse troepen. Kortom, een verontrustende verklaring die of niet klopt.