Omdat de door mij ontwikkelde aanpak van techniek in het basisonderwijs (geen taal, goedkope materialen en gelijk aan de slag, zie verder www.ontdekplek.nl) ook in het buitenland bekend werd ontving ik uitnodigingen om mee te werken over een afgeleid project voor de EXOP2000 in Wilhelmshaven, de marinehaven van Duitsland, cursus in Zweden, studiereizen begeleiden naar Birmingham, een drietal demonstratieseries in de townships van Kaapstad, UNESCO-conference in Jeruzalem en recenter, de buitenschoolse opvang in Estland. Daarnaast ontvingen we al twee keer een delegatie uit China.
In dit kader was interessant dat de Duitse marine deelnemer was aan het project, waarbij ik bij het informele contact in de kroeg wel een verhaal had dat een marineofficier zou interesseren. Toevallig had ik een paar kopietjes bij me en ik zou nog wel horen wat ze hieruit zouden kunnen opmaken. Nu viel dat een beetje tegen. Wel kreeg ik een adres van de Oostduitse archieven. Overigens zonder resultaat. Ik denk de navraag bij de MID naar mijn persoon de MID bezighield en waarover de heer Wielinga( hoofd MID) zich beklaagde.
Op een van mijn reizen naar Birmingham was ik uitgenodigd door een schooldirectrice om te komen eten en of ik het erg vond dat haar vader ook kwam. Uiteraard niet en hij bleek behalve scheepsbouwkundige ook nog lid te zijn van de Engelse Sociëteit van Onderzeebootofficieren. We hadden derhalve wel een gespreksonderwerp en hij zou de kopieën die ik zou opsturen meenemen. Maar ook dit bleek eenrichtingsverkeer.
Traditiegetrouw werd een tournee in de townships in Kaapstad afgesloten met een paar dagen optreden op een school in Bredasdorp, het uiterste puntje van Afrika, waar de oceanen bij elkaar komen. Op dat puntje ligt een heel grote militaire basis waar o.a. raketten getest worden omdat tussen daar en de Zuidpool niets meer is als er eens wat mis gaat. De ouders van de school werken bijna allemaal op de basis en het hoofd der school was daar kind aan huis. Bij de diverse bezoeken kon hij overal zonder controle rondlopen en kreeg ik het gevoel in een soort James Bond-film te figureren met control rooms en countdowns. En bedacht dat het lanceren van zelfgemaakte waterraketten met de hele school een gouden greep was.
De studeerkamer van het hoofd der school, waar ik logeerde, bleek verluchtigd met foto’s van oorlogssituaties en militaire uitrustingsstukken met rode sterren. Niet van het Zuid-Afrikaanse leger dus. Waarna ik vroeg waar hij met vakantie geweest was. Hij vertelde toen dat hij gevochten had in Angola tegen vooral de Cubanen, waarbij hij redelijk succesvol was, in tegenstelling tot de rest van de operatie. Waarna ik vroeg of hij dan ook wel eens van Gunza Kabolo gehoord had. Dat bleek niet het geval, maar hij wilde wel graag weten hoe ik van de haven van Gunza Kabolo wist. Waarna hij ook nog vertelde een bobo-functie bij de geheime dienst te hebben. Hij moet nogal onmisbaar geweest zijn omdat de Zuid-Afrikaanse regering geen blanke militairen in Angola wilde laten vechten teneinde een raciale component te voorkomen.
De Zuid-Afrikaanse invasie van 1975 en de inname van Gunza Kabolo (of N’gunza kabolo)
Al voor de onafhankelijkheid van de Portugese kolonie Angola achtervolgde het SADF(Zuid-Afrikaanse leger al incidenteel de SWAPO over de Angolese grens. In augustus 1975 bezet de SADF het gebied Cumene, omdat daar een waterkrachtcentrale gebouwd werd en Zuid-Afrika daarin geїnvesteerd had.
23 oktober viel de SADF Angola binnen met 1500 tot 200 man in gepantserde voertuigen om met steun van de FNLA een ‘stalemate’ te installeren. Drie dagen later was de MPLA uit Lubango verdreven en begin november uit Benguela en Lobito.
Op 12 november, de dag na de onafhankelijkheid, neemt de SADF de havenstad Gunza Kabolo in op 160 km ten noorden van Lobito. Hierop volg onmiddellijk een Russische reactie met grote wapenleveranties en het invliegen van de eerste 1000 Cubanen. Midden december zijn er dan 27 scheepsladingen afgeleverd met o.a. T-34 en T-54 tanks, Migs en transporttoestellen. (De Amerikaanse staatsecretaris Kissinger schatte dit later op 200 miljoen aan materiaal.)
Door deze snelle reactie stokte de Zuid-Afrikaanse invasie bij de rivier de KEVE.
De strijd wordt voortgezet in een grote burgeroorlog en bemoeienis van vele staten en grote aantallen Cubanen. De erkenning van de Angolese regering door andere Afrikaanse staten ging precies gelijk op. (22 tegen 22). En uiteindelijk trok de SADF zich terug na bijna ingesloten te zijn.