In juni 1985, nog tijdens de Koude Oorlog, spoelde er op het strand bij Den Helder een Russisch logboek met een lakzegel aan. De vinder raadpleegde de MARID (Marine Inlichtingen Dienst) voor onderzoek, maar die gaf geen informatie over de inhoud.
Nadat het logboek in 1986 voor nader onderzoek was afgestaan aan een Helders museum raakte het zoek en dat is het nog steeds. De Noorse Schout bij Nacht Prytz toonde gretig belangstelling, maar zei later dat het van een vissersboot was die het in de Oostzee overboord gegooid had. Maar hoe zat het dan met de coördinaten van een haven in Angola die vermeld werden op de pagina die hij toegefaxt kreeg? En waarom schakelde hij zelfs de BVD in voor een (buurt)onderzoek naar ondergetekende?
Deze vragen en ook bedreigingen om de naam van PID (Politie Inlichtingen Dienst) uit de publiciteit te houden leidden tot een hele reeks verwikkelingen, publiciteit, een geheim besprek met een geheim persoon van de MID en processen (met dank aan mr. Hans Gaasbeek), Kamervragen, de instelling van een nieuwe wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten en beroepen op de CTIVD(Commissie Toezicht Inlichtingen en Veiligheidsdiensten). Daarnaast ontstond de mogelijkheid voor iedereen om alleen historisch interessante BVD-dossiers op te vragen bij geheime diensten.
De laatste ontwikkeling in deze zaak is een verzoek aan de Nationale Ombudsman een uitspraak te doen of het niet een onfatsoenlijke handelwijze van de overheid/AIVD is om financiële uitputting als strategie naar gewone burgers te hanteren. En het is het formalistische nietszeggende antwoord dat mij motiveerde om alle relevante documentatie in deze website onder te brengen.
Harry Valkenier